மனைவி கணவனுக்குக் கட்டிய சேலை

கொஞ்ச நாட்கள் முன்பு ஒரு சேவை மையத்திற்குச் செல்ல நேர்ந்தது. ஒரு நண்பருடன் சென்றிருந்தேன். அது மனமுறிவு கொண்டவர்களுக்கான சேவை மையம்.

அங்கே ஒரு விசித்திரப் பிரச்சனை. இதற்குத் தீர்வு சொல்வது மிகக் கடினம். ஆனால் பிரச்சனைக்குறியவரின் மனைவியே தீர்வு கண்டிருந்தார். பிரச்சனைக்குரியவருக்கு வயது எழுபதை நெருங்கிக் கொண்டிருந்தது. மூன்று பிள்ளைகள். அவர்கள் வழியாகப் பேரப் பிள்ளைகள். எல்லாம் மகிழ்ச்சியான குடும்பம். சிறுவயதில் தெருவோரத்தில் மிகவும் துன்பப்பட்டு படிப்படியாக முன்னேறியவர். இப்பொழுது முதுமைக்குத் தேவையான ஓய்வு. அப்படியிருக்கையில் ஒரு பிரச்சனை.

அவருக்குக் கொஞ்ச நாட்களாகவே பெண்ணாக வாழ வேண்டுமென்று விருப்பம். எப்படி வந்தது? ஏன் வந்ததென்று தெரியவில்லை. ஆனால் அப்படியொரு விருப்பம். உடலுறவு வகையில் அல்ல. மாறாக ஒரு குடும்பத்தலைவராக இருந்த அவருக்குக் குடும்பத் தலைவியாக இருக்க ஆசை. சேலை கட்டிக் கொண்டு, சமையல் செய்து கொண்டு, வீட்டு வேலைகளையும் நிர்வாகங்களையும் கவனித்துக் கொண்டு குடும்பத் தலைவியாக இருக்க ஆசை.

இதென்ன கூத்து! என்ன செய்வது? மனைவியிடம் அப்படியே சொல்லிவிட்டார். அவரும் படிக்காதவர். முடிவுக்கு வரமுடியவில்லை. இறுதியில் இருவரும் சேவை மையத்தை அணுகியிருக்கின்றார்கள். தேர்ந்த மருத்துவரை வைத்துச் சோதித்திருக்கிறார்கள். பிரச்சணையின் தொடக்கத்தைக் கண்டுபிடித்தார்கள். அவர் தெருவோரச் சிறுவனாக இருந்த பொழுது வளர்ந்த தெருவோர வாலிபர்கள் அவரை வன்புணர்ந்திருக்கின்றார்கள். பாவம். அதனுடைய விளைவு...இந்த வயதில் இப்படி. அப்பொழுது அவர்கள் அவரை பெண்ணாக நினைத்துச் செய்தது அவர் மனத்தின் ஓரத்தில் எங்கோ படிந்திருந்திருக்கிறது. அது இத்தனை வருடங்களாக முகங்காட்டாமல் வயோதிகத்தில் காட்டியிருக்கிறது.

அவரைப் புரிந்து கொண்ட மனைவி, வீட்டில் இருக்கும் பொழுதுகளில் சேலையும் பாவாடையும் அணிந்து கொள்ளவும் வீட்டு அடுக்களைப் பொருப்புகளைப் பார்த்துக் கொள்ளவும் ஒப்புதல் கொடுத்துள்ளார். அவர் இதிலிருந்து விடுபட மனப்பயிற்சியும் மருத்துவப் பயிற்சியும் எடுத்து வருகிறார். அவருக்கு அந்தக் குடும்பம் ஒத்துழைத்து வருகிறது. புரிந்து கொண்ட இல்வாழ்க்கை என்பதால் இது சாத்தியமாகியிருக்கிறது. அந்தத் துணிகர மனைவியின் மீது மதிப்பும் மரியாதையும் கூடி விட்டது.