05. கின்னிக்கோழியும் சிவன்கோயில் கடையும்

முந்தைய பாகம் இங்கே.

தீபாவளிச் சுற்றுப்பயணம் எழுதத் தொடங்கி பொங்கலும் வந்துருச்சு. இனியும் இத ரொம்ப நீட்டுனா மக்கள் அடிக்க வந்துருவாங்க. ஆகையால தூத்துக்குடியில நடந்த பாத்த மூனு நிகழ்ச்சிகளை மட்டும் சொல்லி விட்டு மதுரை அத்தியாயத்துக்குப் போறேன். :-) பயப்படாதீங்க. எவ்வளவு சுருக்கச் சொல்ல முடியுமோ அவ்வளவு சுருக்கமாச் சொல்றேன்.

தூத்துக்குடியில நான் ஒரு பறவையைப் பாத்தேன். வீட்டுக்குப் பின்னாடி. ரொம்ப வித்தியாசமா இருந்துச்சு. வான்கோழியோன்னு நெனைச்சேன். ஆனா அந்த அளவுக்கு றெக்கைகள் இல்ல. இது மண்ட ரொம்பச் சின்னதா கழுத்து ரொம்பவும் மெலிஞ்சி...ஆனா ஒடம்பு மட்டும் தண்டியா உருண்டையா இருந்துச்சு. எனக்கு அதுக்கு என்ன பேர்னே தெரியலை. அதை ஒரு ஃபோட்டோ புடிச்சி நம்ம வலைப்பூவுல போடனும்னு நெனச்சேன். ஆனா சோதனைக்குன்னு அது சரியா போட்டோ எடுக்கும் போது நகந்துருச்சு. நாலஞ்சு போட்டோ வெறும் போட்டோவா வந்துச்சு. ஒரு போட்டோவுல மூஞ்சியப் படம் பிடிக்கப் பாத்தா படபடன்னு றெக்கைய அடிச்சிக்கிட்டு கால்தான் விழுந்தது. கடைசியில ரொம்ப கஷ்டப்பட்டதப் பாத்து நேருக்கு நேர் ஒரு போஸ் குடுத்தது. அப்படியே டபடபன்னு பறந்து சொவத்து மேல உக்காந்துகிட்டு ஜம்முன்னு ஒரு போஸ். அந்தக் கோழிக்குப் பேரு கின்னிக் கோழியாம். பெரிய ண் போடனுமா சின்ன ன் போடனுமான்னு கூடத் தெரியலை. தெரிஞ்சவங்க சொல்லுங்க.


அப்படியே காலையில எந்திரிச்சி பேப்பர் வாங்கலாம்னு தூத்துக்குடி புதுக்கிராமத்துல இருந்த தியாகராஜன் கடைக்குப் போனேன். அந்தத் தெருவுல மூனு மளிகைக்கடைங்க பிரபலம். அதாவது ரொம்ப காலமா இருக்குறது. கிட்னங் கடை, தியாகராஜன் கடை, சிவசாமி கடை. இந்த மூனுந்தான் அந்த கடைகள். அதே போலக் காய்கறிக் கடைகள்ள கன்னியம்மா கடையும் முனுசாமி கடையும். இதுல எந்தக் கடைக்கும் பேர்ப்பலகை கெடையாது. எல்லாம் கடைக்குச் சொந்தக்காரங்க பேருதான். இப்பக் கன்னியம்மா கடை இல்ல. இடிஞ்சிருந்தது. முனுசாமி கடை இருக்குது.

மளிகைக்கடைகள்ல கிட்னங் கடையும் தியாகராஜன் கடையும் இருக்குது. சிவசாமி கடைய சிவசாமியோட மகன் பாத்துக்கிறாரு. ஆனா வேற எங்கயோ கடைய மாத்தீட்டுப் போயிட்டாராம். நான் பேப்பரு வாங்கப் போனது தியாகராஜன் கடை. இப்ப தியாகராஜனும் இல்லை. அவரு மகந்தான் கடையப் பாத்துக்குறது. நான் அந்தக் கடைக்குப் போறது...கிட்டத்தட்ட ஏழெட்டு வருசங்களுக்கு அப்புறமா. போனதும் அங்க ஆனந்த விகடன் தீபாவளி மலரைப் பாத்தேன். அப்புறம் ஜெயா டீவியில 3D நாடகத்துக்குக் கண்ணாடி இருந்தது. அதுல ஒன்னு வாங்குனேன்.

எல்லாத்துக்கும் காசு குடுத்துட்டு கெளம்புறப்போ கடைக்காரரு கேட்டாரு. "நீங்க பாபுவா"ன்னு. அது எங்க அத்தை மகன். அவங்க வீட்டுலதான் நான் வளந்தது. இல்லைன்னு மறுத்துட்டு நான் யாருன்னு சொன்னேன். அவருக்கு நாவகம் வந்துருச்சி. "ஆமாமா ஞாவகம் இருக்கு. ரொம்ப வருசமாச்சுல்ல. அப்ப டிரவுசரு போட்டுக்கிட்டு பாத்தது." அடக் கொடுமையே...கடைக்கு casual trouserம் sleeveless டி சட்டையும் போட்டுப் போனது தப்பாப் போச்சு. எப்பவோ டிரவுசர் போட்டதெல்லாம் இவருக்கு நெனைவுக்கு வருதேன்னு நெனைச்சேன். அவரு ரெண்டு பழைய விஷயங்கள எடுத்து விட்டாரு.

புதுக்கிராமங்குறது ஒரு தெரு. அதுவும் பழைய தூத்துக்குடியில உள்ள பிரபலமான தெரு. அங்க இருந்த எல்லாருக்கும் எல்லாரையும் கண்டிப்பாத் தெரிஞ்சிருக்கும். இவரு அந்தத் தெருவுலயே பொறந்து வளர்ந்து தொழில் பாக்குறவரு. கண்டிப்பா நினைவு வெச்சிருக்குறதுல ஆச்சரியமில்லை. சின்ன வயசுல எனக்கு பெரிய மிட்டாய்...அதாங்க கேட்பரீஸ் மாதிரி சாக்லேட் பார்ஸ் சாப்பிடனும்னு ரொம்ப ஆசை. ஆசை மட்டும் பட்டா போதுமா...அப்ப அதெல்லாம் ரொம்பப் பெரிய விசயம் எங்களுக்கு. எப்படியோ யாரோ சொந்தக்காரங்க வந்தப்போ கொடுத்த காசுகளச் சேத்து வெச்சி ஒரு நாள் அந்த பார் சாக்லேட்ட தியாகராஜன் கடையில வாங்கினேன். வீட்டுக்குச் சொல்லீட்டுதான். அது கட்டியா பெருசா இருக்கும்னுதான் நான் நெனச்சேன். ஆனா அது பழைய சாக்லேட் போல.....நெகிழ்ந்து போயி மாவு மாதிரி இருந்தது. அதுல ஓட்டையெல்லாம் இருந்தாப்புல நெனவு. இருந்தாலும் வீட்டு வாசல்லயே உக்காந்து தின்னுட்டு நல்லாயிருந்ததுன்னு பொய்ப்பெருமையா வீட்டுல சொன்னேன். இப்ப விருப்பப்பட்ட சாக்லேட் வாங்கிச் சாப்புடுற வசதிய முருகன் குடுத்திருக்கான். ஆனா சாக்லேட் ஆசைதான் இல்லை. சாப்பிட்டா காலரி கூடீருமோன்னு ஒரு பயம் வேற. ம்ம்ம்....ஆசப்பட்டது இருக்குது. அனுபவிக்கத்தான் முடியல.

ரொம்ப நாளுக்கப்புறம் ஊருக்கு வந்திருக்கோமேன்னு கோயிலுக்குப் போனோம். தூத்துக்குடியில பெரிய கோயில்கள்னா சிவங்கோயில், பெருமாள் கோயில், மாதா கோயில் (பெரிய கோயில்), சின்னக் கோயில். இதுல பெரிய கோயிலும் சின்னக் கோயிலும் சர்ச்சுகள். உருவத்த வெச்சிப்பாத்தா சின்னக் கோயில் பெருசாயிருக்கும். பெரிய கோயில் சிறுசா இருக்கும். ஆனாலும் பெரிய கோயில் திருவிழான்னா தூத்துக்குடியே களை கட்டும். கிருத்துவர்கள் மட்டுமல்ல இந்துக்களும் அங்க போவாங்க. நானும் போயிருக்கேன். அங்க போயிட்டு வழியிலேயே சிவங்கோயிலுக்கும் பெருமாள் கோயிலுக்கும் போவாங்க. பெரும்பாலானவங்க அதெல்லாம் கண்டுக்கிறதில்லை. தூத்துக்குடி கடற்கரையூரு. அங்க பழைய துறைமுகத்துக்கு எதுத்தாப்புல ஒரு சின்ன பிள்ளையார் கோயில் உண்டு. அதுக்குக் கட்டளைக்காரரா ஒரு கிருத்துவக் காண்டிராக்டரும் எனக்குத் தெரிஞ்சி இருந்தாரு. அவர் பேர்ல பூசை வெச்சி பலவாட்டி சக்கரைப் பொங்கலும் புளியோதரையும் பிரசாதங் கொடுத்திருக்காங்க.

அதே மாதிரி சிவங்கோயில்ல நடக்குற சூரசம்காரமும் ரொம்ப நல்லாயிருக்கும். தூத்துக்குடியில சூரசம்காரம் பாத்தவங்கள திருச்செந்தூர் சூரசம்காரத்தத் தவிர வேறெந்த சூரசம்காரமும் திருப்திப் படுத்த முடியாது. சிவங்கோயில ஒட்டியே பெருமாள் கோயிலும். சிவங்கோயில் பெருசு. பெருமாள் கோயில் சிறுசு. ஆனா சிவங்கோயில விட பெருமாள் கோயில் ஜொஜ்ஜொலிப்பா இருக்குறாப்புல இருக்கும். கோயிலுக்குப் போறப்போ வெளிய ஒரு கடை. பூசைப் பொருளெல்லாம் விக்குற கடை. காண்டிராக்ட் விட்டுருப்பாங்க. அந்தக் கடையைப் பாத்ததும் படக்குன்னு ஒரு யோசனை. கடையில இருந்த அம்மாகிட்ட உத்தரவு கேட்டுட்டு ஒரு போட்டோ எடுத்துக்கிட்டேன். ஏன் தெரியுமா? கோயிலுக்குப் போற அத்தனை இந்துக்களும் பூசனைப் பொருள் வாங்குற கடைய நடத்துற அவங்க கிருத்துவங்க. படத்தப் பாருங்க. உங்களுக்கே புரியும்.



























அன்புடன்,
கோ.இராகவன்